فرق عوارض سنگین با عواقب سنگین..

عارضه با عاقبت فرق میکنه.. 

عارضه  ممکنه حتی در اثر یک عمل با نیت خیر پدید بیاد.. عوارض و در اثر اموری چون منفی اندیشی و وسواس فکری، پر حرفی، راز نگهدار نبودن، افراط و تفریط در محبت، وقت شناس نبودن، تنبلی در اثر شرایط نامساعد و...

و همون عوارض ممکنه سنگین و و باشه و درد و محنت زیادی به همراه داشته باشه.. چه برای شما چه برای طرف مقابلتون. 

برای مثال با نیت مثلا خیر، رابطه ی دو نفر رو که شیطانی هم نیستند، بخواید تخریب کنید.. عوارض داره.. 

عوارض ممکنه کمی بعد و یا حتی زود و به صورت ضمنی خودشونو نشون بدن و رفته رفته بدتر بشن.. 

اما

ولی عواقب و، در اثر خباثت، بی وجدانی، ظلم، حمایت از ظام و ظالم، بی تفاوتی نسبت به حق،... عواقب  جمع عاقبت یا عاقبه هستند. عاقبه چیزیه که هز پشت سر میاد. یعنی چیزی مه از قبل کشت شده باشه.. شما ممکنه فقط یک ظلم بکارید فقط یک عاقبه بکارید.. اما خوشه ای از عواقب دنبالتان خواهد بود.. عواقب ممکنه خیلی زود خودشونو نشون ندن اما غافلگیرانه از راه خواهند رسید..  در واقع عواقب چیزی مثل پاسخ دندان شکن هستند..

 وای به روز کسی که برای خودش عواقب (مخصوصا گناهان زبانی، مخصوصا دل شکستن، مخصوصا انواع ظلم) بتراشد.. دیر یا زود نوبت قبر هم خواهد رسید.. 

 اما خطاب به همون عزیز

شاید اون روز، اگه راستشو بهشون گفته بودی، نهایتا تا مدتی دچار عوارض متوسط میشدی.. اما وقتی شیطان صفتی و بی معرفتی و نامردی محض انتخاب آدم بشه.. دیدی که دروغ دوومی نداره.. نهایتش این شد که هم عوارض سنگین و هم عواقب سنگین.. (مخصوصا عواقب که همچنان در حال اظافه شدن وتراشیده شدن هم هستند)..  دروغ مخصوصا اینکه همراه با تکبر و ضرر زدن به دیگران هم بشه، هیچ جای شرع مقدس نیومده که راه حل مشکلاتتونه. خود شیطان اقرار کرده که بعضی آدما دروغ میگن و حتی قسم میخورن در حالی که من به همان دروغ بدون قسم هم کاملا راضیم. یعنی خود دروغ بدون قسم هم کلی عوارض و عواقب داره و شیطان با همونم به هدفش رسیده.. حالا آدم هم دروغ بگه هم سفت و سخت قسم بخوره هم تکبر و غرور ورش داره.. قطعا  دیر یا زود عواقبش گریبانگیر خواهد بود. 

خدا بدادمون برسه که از ترسهای دنیوی و حرف دیگران، حتی به مقدسات هم رحم نداریم.. در حالی که باید از نفس خودمون میترسیدیم. 

کسی که بجای ترس از افت اعتبارش پیش خدا، از افت اعتبارش پیش خلق الله تا این حد از روی غرور میترسه، در برابر خدای خودش مغرور نشده؟ خدایی که از قبل بارها به توی متدین گفته بوده گناه کبیره راه حلت نیست...و نتیجه ی عکس داره. عزیزم، یه دور مطالب وبلاگهای قدیمیتو بخون.. ببین این حرکاتی که از نویسنده ی اون مطالب سر زد، سنخیتی با اون نوشته ها داره؟

گیرم که مثلا توبه هم کرده باشی.. توبه مراحلی داره.. توبه از گناهان زبانی و حق الناسی هم همینطور.. یکی از مراحل جبران گذشتس. چه جبرانی دیدیدم جز غرور و تکبر و خودبرتر بینی واهی. کجا اقدامی برای از دل در اوردن؟ نو حتی زیارت رفتی به اتفاق مادر باز هم قلب ما رو شکستین.. رفتی زیارت دعایی هم برای ما نکردی حتی..بعدشم کلی پزتو دادن.. 

توبه؟ چه توبه ای. مگه بد دلی تهش توبه هم داره؟ زدی دلمونو به فجیعترین حالت شکستی و  مغرورانه.. بابا، من نمیدونم چه دلیلی داره این غرور در حالی که خیلی از تو بهتراشکه توی امتحانات برنده هم میشن  هم اینجوری مغرور نمیشن. مطمئن باش گناهی که براش توبه نشده، قطعا عواقب خواهد داشت. تو نمیتونی بلایی که سر قلبم اوردی با این غرور متعفن و فاسد کننده ی معرفت و اخلاق، جبران کنی.. اگه من میخواستم با وجهه ی زمینی بهت حسی داشته باشم، جز تنفر شدید هیچ حسی نمیتونستم داشته باشم.. مطمئن باش بجز خطاهای سنگینت و حرکتهای ناجالب اطرافیان که با عملکردت تاییدشون میکنی، تکبرت هم عوارض و هم عواقب داره.. 

گویی ما کافر بودیم و تو بنده ی عزیز خدا. عزیزم. متوجه نیستی.. غرور ذره ذره آدمو خرابتر میکنه.. راستی.. تا به حال داستانهای خدا و حضرت م سی که گاهی خودش میبریده میدوخته شنیدیه ای؟ 

حواسمان باشد..

مردن

فقط مردن جسم نیست.. 

اونچه برا خودت دوست نداری، سر دیگران نیار، اگر انسانی..

ای که به ظاهر گشتی عاشق و ما را به معنی تا مغز استخوان سوزاندی.. 

همه چیتو ببخشم.. 

از تکبر زننده

نه من میگذرم و نه خدا

دو صباح زندگی رو خ ش باش با سرمستی غرور

نوبت اون روی غرور هم خواهد رسید.. 

زورت به سنت خدا نخواهد رسید